Rust

Onderstaand persoonlijke gedicht is toepasbaar op alles wat je intens hoopt, maar geen werkelijkheid wordt. Eenieder krijgt zijn eigen portie verdriet te verwerken…

Rust
De hoop
die langzaam groeide
de mogelijkheid
of onmogelijkheid
waarmee ik stoeide

Mijn positieve geest
gaf me steeds weer kracht
de onmogelijkheid
in een mogelijkheid
wat ik er zelf van verwacht

Daarna het besef
dat niet alles in het leven
van een onmogelijkheid
in een mogelijkheid
kan worden gedreven

Een ervaring
die me doet leren
een mogelijkheid
als onmogelijkheid
te accepteren

Nu de wens
voor mezelf de rust
dat de onmogelijkheid
de onmogelijkheid mag zijn
en mijn gedachten sust.

(Mark Verhees)

Meer gedichten

---

Dit bericht was onderdeel van de challenge om 1.000 dagen achter elkaar iedere dag een positief bericht te plaatsen. De challenge die mijn leven heeft veranderd.

Zie de boeken ‘Voor Positiviteit‘ en ‘De Vibe‘

Volgende bericht.

---