In mijn gebalde vuist zit zand
Het glijdt zo uit mijn hand
Wat zal de ander denken
het schiet door mijn gedachten
Hoe beperkend is mijn angst
het is op fouten wachten
Waarom strijd ik voor mijn gelijk
In feite is dit toch zo onbelangrijk
Als ik me minder met de ander bemoei
Als ik mijn angsten loslaat en groei
Alles komt wel goed
ik werk aan vertrouwen
Acceptatie en innerlijke rust
ik ga er verder op bouwen
Nu ik me helemaal ontspan
Vrij van angsten zijn kan
Nu hoor ik de ander echt praten
Ik kan mijn oordeel loslaten
Voor mij ligt een open terrein
Ik voel dat ik daar wil zijn
De liefde die ik mezelf geef
De vrijheid waarin ik leef
Op mijn open hand
Ligt werkelijk mooi zand.
(Mark Verhees)
Meer gedichten
Dit bericht was onderdeel van de challenge om 1.000 achter elkaar iedere dag een positief bericht te plaatsen. De challenge die mijn leven heeft veranderd.
Zie de boeken ‘Voor Positiviteit‘ en ‘De Vibe‘
Geweldig wat een mooi gedicht kan mezelf helemaal in vinden.
Schitterend opbouwend gedicht, fijn om terug te lezen!
Een gedicht dat mij raakt door mijn innerlijk strijd nu,
Bedankt Mark
Hallo Mark,
Ik heb het antwoord op mijn vraag of ik een gedicht van jou mag voordragen gevonden op je website. Fijn om te weten dat ik het/de gedicht/gedichten mag gebruiken zonder toestemming van jou.
Fijne dag nog
Marlies
Mark,
Wat een mooi gedicht. Herkenning voor mijzelf.
Zou ik dit gedicht van jou een keer mogen gebruiken om voor te dragen in een groep? Ik vind het netter om dit eerst te vragen voordat ik het ga doen. Alvast bedankt voor je reactie.
vriendelijke groet,
Marlies